Η Ερατώ ΧΑΤΖΗΣΣΑΒΑ γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1966. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με υποτροφία ΙΚΥ (1985-1990) και έκανε Μεταπτυχιακές Σπουδές (ΜΑ) στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης στην ΑΣΚΤ (2000-2004).

Από το 2010 εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Από το 2000 μέχρι το 2010 ήταν συνεργάτης στο Ζ Εργαστήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, το οποίο διεύθυνε ο καθηγητής Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Aπό το 1991 μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις στην Kύπρο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές εκθέσεις στις Γκαλερί Μαρίας Παπαδοπούλου (Αθήνα 1991), Γκλόρια (Λευκωσία 1992, 2002, 2010), Γιαγιάνος (Αθήνα 2003), στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα (2009),  στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης (2009), Αποκάλυψη (Λευκωσία 2012). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.

Το 2001 συμμετείχε στη Μπιεννάλε Φλωρεντίας. Το 2005 εκπροσώπησε την Κύπρο στη Μπιεννάλε Αλεξανδρείας στην οποία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο (Χρυσό Φάρο).

Έργα της βρίσκονται στη Συλλογή Δάκη Ιωάννου, στην Κυπριακή Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στην Πινακοθήκη του Ιδρύματος Κακογιάννη και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Το Δεκέμβριο του 2012 εκλέχθηκε επίκουρος καθηγήτρια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Αναφορά στον Μποττιτσέλλι

Η γέννηση της Αφροδίτης είναι ένα από τα κορυφαία έργα του φλωρεντίνου ζωγράφου της Αναγέννησης Σάντρο Μποττιτσέλλι (1444-1510). Ο γνωστός έλληνας δημοσιογράφος Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος γράφει ότι το έργο «ἀποδεικνύει κατά τὸν μᾶλλον ἀποστομωτικὸν τρόπον πόσον ἡ ἐπίδρασις τῆς κλασσικῆς  ἀρχαιότητος, ὅταν ἀσκεῖται ἐπὶ καλλιτέχνου πεπροικισμένου διὰ ρωμαλέου ταλάντου ἀποκλείει πᾶσαν ξηρότητα καὶ πᾶσαν συμβατικότητα… εἶναι τόσον πηγαία ἡ χάρις τῆς συνθέσεως ταύτης, τόσον ἐξαισία ἡ ἔκφρασις τοῦ γυναικείου κάλλους, τόσον κυμαινομένη, ὡσὰν νὰ ὠθεῖται ἀπὸ τὰς  πνοὰς τῶν ζεφύρων, ἡ ὅλη παράστασις, τόσον τελεία ἡ ἐξεργασία πάσης λεπτομερείας, ὥστε παρὰ πᾶσαν ἑρμηνείαν καὶ ἐπισκόπησιν νὰ παραμένῃ ἀνεξήγητον τὸ ἁβρὸν καὶ εὐγενὲς θέλγητρον τοῦ καθαρῶς μποττιτσελλείου τούτου ἀριστουργήματος».

Έχουν περάσει ακριβώς πέντε αιώνες από τότε. Οι αναγεννησιακές αισθητικές, καλλιτεχνικές και ηθικές αρχές φαντάζουν ξεπερασμένες παρόλη τη διαχρονικότητα τους. Ο τόπος γέννησης της Αφροδίτης κατά παράβαση κάθε έννοιας ηθικής και δικαίου παραμένει θύμα μιας βίαιης στρατιωτικής επέμβασης. Νέα ρεύματα και νέες αντιλήψεις κυριάρχησαν στην τέχνη.

Η μποττιτσέλλεια Αφροδίτη έπαψε να είναι αισθητικό πρότυπο ομορφιάς. Κλείνει ή της κλείνουν τα μάτια μπροστά στα σύγχρονα δρώμενα ενός ασύμβατου κόσμου.

Οι αύρες των Ζεφύρων έγιναν θύελλες και απειλές. Σμήνη πουλιών προσεγγίζουν ως οιωνοί επερχόμενων ανατροπών, τα δέντρα συγκλίνουν και απειλούν, ενώ στη θέση της αχιβάδας φωτιές κατακαίουν τον πλανήτη και οι κίονες συγκλίνουν προς μια φλεγόμενη πύλη που οδηγεί στην ανάδυση μιας νέας τάξης πραγμάτων.

Το έργο είναι επιτοίχια κατάληξη μιας πολυμεσικής επεξεργασίας. Μέσα από πολλαπλές επιφάνειες πλεξιγκλάς και διαδοχικές διαστρωματώσεις επιχειρείται μια πολυεπίπεδη τρισδιάστατη σύγχρονη αναδιατύπωση των προσεγγίσεων του αναγεννησιακού αριστουργήματος.

Ερατὠ Χατζησάββα