O ΝΙΚOΣ ΚΑΣΕΡΗΣ γεννήθηκε στη Ρόδο.

Πτυχιούχος του Oικονομικού Πανεπιστημίου Πειραιά.

Με έδρα τη Ρόδο δραστηριοποιείται επαγγελματικά από το 1980 σε πολλούς τομείς της εφαρμοσμένης φωτογραφίας καθώς και στις καλλιτεχνικές εκδόσεις.

Το 1985 ίδρυσε το Φωτογραφικό Εργαστήρι στο Δήμο Ροδίων όπου δίδαξε έως το 1990.

Η φωτογραφική δουλειά του Νίκου Κασέρη έχει παρουσιασθεί με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και πολυθεάματα στην Ρόδο, στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και με δύο περιοδείες στην Αμερική, το 1996 και 1997, προσκεκλημένος από Πανεπιστήμια και την Ελληνική Oμογένεια.

Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δέκα πολυτελή φωτογραφικά λευκώματα και έχει συμμετάσχει σε άλλα τρία.

Για τη φωτογραφική και εκδοτική του δραστηριότητα βραβεύτηκε το 1996 από την Ακαδημία Αθηνών.

EKΔOΣEIΣ

• Rodos, 1992.

• Δωδεκάνησα, Ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο, 1995, ²2000.

• Θράκη, Terra incognita Thrace, σε συνεργασία με τον Τάσο Βρεττό και το Νίκο Oικονομόπουλο, magnum, 1997.

• Ρόδος, Αελίοιο Νύμφα, 1997.

• Μικρασιατικά παράλια από τον Πόντο στη Μεσόγειο. Επιστολικά Δελτάρια 1880-1920 (Συλλογή Αντωνίου Σ. Μαΐλλη), 1998.

• Καλλιθέα, Ιαματικές Πηγές (1927-1950), 2001.

• Ρόδος / Rhodes / Rodi, Τέσσερις φωτογράφοι συζητούν για μια πόλη / Four photographers discuss a city / Quattro fotografi discutono di una città, σε συνεργασία με τον Peter Marlow, magnum, Νίκο Oικονομόπουλο, magnum και το Ferdinando Scianna, magnum / with Peter Marlow, magnum, Nikos Economopoulos, magnum and Ferdinando Scianna, magnum, 2003.

• Δωδεκάνησα. Τα μαργαριτάρια της Μεσογείου, 2005.

• Δωδεκάνησα. Τα μαργαριτάρια της Μεσογείου, 2008.

• Rhodes. 2005, ²2012.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΣΧΟΥΣΑ

Έγχρωμη φωτογραφία και σιδηροκατασκευή, 1,97 μ. Χ 0,57 μ. Νίκος Κασέρης

Η Αφροδίτη, μυθολογικό αρχέτυπο τη μητέρας γης και ευρύτερα του κύκλου της ζωής, συνδέεται ιστορικά με τη Μεγαλόνησο, ως αναδυόμενη από τη θάλασσα της Πάφου. Το μαρμάρινο άγαλμα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, στον τύπο της Αφροδίτης της Κύπρου, αποτυπώνεται φωτογραφικά σε φυσικό μέγεθος καθηλωμένο επάνω σε μια σταυρόσχημη σιδηροκατασκευή. Η πλάγια σκουριασμένη βέργα που διαπερνά το σημάδι από την οξείδωση στο στήθος με το οποίο βρέθηκε το γλυπτό, είναι μια άμεση αναφορά στην ανεπούλωτη «πληγή» του γενέθλιου τόπου της θεάς.

Επιπρόσθετα, η επώδυνη εγκατάσταση του προαιώνιου συμβόλου του γυναικείου κάλλους μέσα στο ανδρικό λουτρό, υπαινίσσεται τις λανθάνουσες ή φανερές πιέσεις που δέχεται η γυναίκα, λόγω του φύλου της, σε πολλές εκδηλώσεις -θρησκευτικές, οικονομικές, κοινωνικές- του σύγχρονου βίου. Το γυμνό είδωλο της θεάς, απαράμιλλο καλλιτεχνικό πρότυπο αλλά και σύμβολο της μαζικής κουλτούρας, σπιλώνεται με το «τραύμα» μιας αινιγματικής σταυρικής θυσίας.

Χαρούλα ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, ιστορικός τέχνης